Mustafa İlik’in Kaleminden: Artık Herkes Şunu İyi Bilmeli!

6 Şubat büyük depreminin ardından, bölgenin ekonomik restorasyonu ve yeniden yapılanması üzerine bugüne kadar çok şey yazdık, konuştuk. Sonuç ne oldu diye merak edenler için açık konuşalım: Adıyaman’da değişen bir şey yok!

Kısa başlıklar hâlinde değinecek olursak:

Bu şehirde siyasetçiler var, odalar var, STK’lar var… Ama birlik yok. Deprem sonrası, etkileşimi yüksek tek bir toplantı bile organize edilmedi.

6 Şubat’tan sonra yapılan toplantılarda önemli kamu kurumlarının müdürleri de masada olmalıydı. Ancak, ev sahibi gibi görünen oda başkanlarının önünde bırakın bir projeyi, bir dosya dahi yoktu.

“Eleştiri hepimizi geliştirir” denirdi, ama artık doz kaçtı.
Egoyu, kibri bir kenara bırakalım. Yıllardır bu şehirde ego, çekememezlik, kıskançlık, haset, dedikodu eksik olmadı. Peki, ne değişti?

Çarşı Meydanı Projesi, Adıyaman için devasa bir programdı. Şehrin kaderini değiştirebilecek bu projeye bazı kesimler (hangi akılla yaptıkları hâlâ anlaşılmayan şekilde) karşı çıktı. Bakanlara, milletvekillerine tepkiler gösterdiler. Bugün ise bu kişiler pişmanlık duygusu içinde, ama iş işten geçti.
Eğer meseleye farklı açıdan bakılsaydı, bu şehirde gerçek bir değişim yaşanabilirdi.

Çevre iller kalkınırken “Adıyaman neden kalkınmıyor?” diyenler çok. “Bu şehir sahipsiz” deniyor. Haksız da sayılmazlar. Eğer birliğimiz olsaydı, belki Ankara’da bir bakanımız bile olurdu.

Özellikle deprem sonrası görev yapan kim olursa olsun, hangi görevde olursa olsun, birlikteliği göremedik.

Burada önemli bir dipnot düşmek gerek:

Dürüst olmak kaydıyla elbette… 6 Şubat’ta yerle bir olduk. Enkaz altında kaldık. Can verdik. Hepimiz bu felaketi yaşadık.
Adıyaman’ın yeniden ayağa kalkması için çok çalışmalıyız, dayanışma içinde olmalıyız dedik, ama olmadı. Çünkü içimiz dışımız fitne, kıskançlık, çekememezlik dolu.

Devlet yatırım yapıyor; ama bazı muhalefet temsilcileri ve siyasetçiler, konuyu bilmeden, anlamadan boş eleştiriler yapıyor.

“6 Şubat sonrası Adıyaman’ın kalkınması için kim ne yaptı?” sorusunun cevabından çok, “Biz ne yapabiliriz?” anlayışı gelişmeliydi. Ama bu anlayış yerleşmedi.

Artık herkes şunu iyi bilmeli:

Adıyaman’da ‘o parti’, ‘bu parti’; ‘senin başkanın’, ‘benim başkanım’ yok! Olmamalı da!
Söz konusu Adıyaman ve hizmettir.

Bu zor şartlarda kim Adıyaman’a hizmet ediyorsa, kim bu şehrin ayağa kalkması için çabalıyorsa, gönülden alkışlamalıyız.
Hiçbir ayrım yapmadan, kim layıkıyla hizmet ediyorsa ona destek vermeliyiz.

Yineleyelim:

Biz birlikte “Adıyaman”ız!

Elbette eleştireceğiz. Yazacağız, söyleyeceğiz. Ama dozunda olmalı. Birlikte, ortak akılla hareket etmeliyiz.

Sözün özü:
Adıyaman, yürekten bir sevdadır!